| |||||||||||||
ساعات اوليه شب ، ساعات اوج مصرف برق هستند كه اصطلاحا به آن ساعات اوج مصرف يا ساعات پيك بار گفته مي شود . در اين ساعات كه از نيم ساعت قبل از اذان مغرب شروع مي شود و تا 4 ساعت بعد از ان ادامه دارد مصرف برق به يكباره افزايش مي يابد . چراغهاي خيابانها و معابر روشن مي شود ، مغازه ها و كسبه چراغهاي مغازه خود را روشن مي كنند و مردم نيز در منازل به روشنايي نياز دارند . بنابراين برق در اين ساعات حتي به 1/5 برابر مصرف در ساعات عادي روز نيز مي رسد . معني اين افزايش ناگهاني اين است كه در اين ساعات بايد نيروگاهها توليد خود را چند برابر نمايند و ظرفيت بيشتري از ديگر شبكه هاي انتقال و توزيع برق به كار گرفته شود ، تا بتوان به اين افزايش مصرف برق پاسخ داد . از انجاييكه انرژي برق را نمي توان ذخيره كرد بنابراين توليد و مصرف برق بايد به صورت همزمان باشد . بر همين اساس اگر مصرف برق در ساعات اوليه شب همچنان افزايش يابد به نحوي كه ظرفيتهاي موجود قادر به تامين آن نباشد ، عرضه و تقاضاي برق نا متعادل مي گردد . راه حل كوتاه مدت براي حل اين مشكل ، اعمال خاموشي در سطح شبكه است . خاموشي از يك طرف باعث اتلاف وقت و كاهش رفاه شهروندان خواهد بود و از طرف ديگر باعث وارد امدن صدمه به اقتصاد ملي است . راه حل دراز مدت نيز سرمايه گذاري عظيم براي تاسيس نيروگاههاي جديد و ساخت ساير تاسيسات انتقال و توزيع برق است كه تمام اين سرمايه گذاريها براي اين است كه تنها طي مدت زماني حدود 2 تا 3 ساعت اوليه شب برق مورد نياز تامين گردد . اين راه حل دراز مدت از يك طرف باعث فشار به ساير بخشهاي نيازمند به سرمايه گذاري نظير صنعت ، كشاورزي ، پروژه هاي عمراني و غيره مي شود و آنها را از اين سرمايه گذاري محروم مي نمايد و از طرف ديگر هزينه هاي صنعت برق را افزايش داده و افزايش سريع تعرفه هاي برق را اجتناب پذير مي سازد و اين موضوع نه به سود مصرف كننده است نه به سود صنعن برق كشور . بنابراين مي بينيم كه نتيجه صرفه جويي در ساعات اوليه شب ، تنها كاهش مقدار مصرف يا هزينه هر مشترك نيست بلكه تاثير آن بسيار عميق تر است . در حقيقت اين كار باعث مي شود فشار كمتري به سرمايه هاي ملي وارد شود و تخصيص آنها به ساير نيازهاي كشور ميسر مي گردد.
| |||||||||||||
